Dlaczego trzeba odrobaczać kota?

Wielu opiekunów kotów lekceważy zabieg odrobaczania swoich pupili. „Mój kot nigdy nie wychodzi z domu więc nie ma żadnych pasożytów” – argumentują. Tymczasem koci „pasażerowie na gapę”, a raczej ich jaja i inne formy rozwojowe, występują w środowisku wręcz powszechnie i mogą trafić do naszego mieszkania przyniesione na butach, ubraniu czy innych przedmiotach.

Nawet kot nigdy nie opuszczający przysłowiowych czterech ścian ma więc mnóstwo okazji żeby zarazić się pasożytami. Co więcej, wiele z tych organizmów może być niebezpiecznych nie tylko dla niego, ale również dla pozostałych, „ludzkich” członków rodziny. Szczególnie narażone są dzieci, które zwyczajowo trudniej jest zobligować do zachowania surowych zasad higieny. Dlatego zabieg regularnego odrobaczania kota należy traktować bardzo poważnie i nie wolno odkładać go w czasie.

Co może zamieszkać w kocie?

Lista pasożytów wewnętrznych kotów jest stosunkowo długa. Otwierają ją glisty kocie – cienkie nicienie dorastające nawet do 10 cm długości. Często występują również rozmaite tasiemce osiedlające się w przewodzie pokarmowym. Do dokuczliwych, choć nieco rzadziej spotykanych kocich „pasażerów na gapę” należą też tęgoryjce oraz giardie (lamblie – ogoniastek jelitowy).

Objawy infestacji

Po czym możemy poznać, że nasz kot cierpi z powodu pasożytów wewnętrznych? Objawów jest wiele, jednak znaczna część z nich to symptomy niespecyficzne, tj. występujące również przy innych dolegliwościach. Należą do nich: wymioty, biegunka, anormalny wygląd odchodów (zmiana ich konsystencji, pojawianie się śluzu, a nawet krwi), obfite ślinienie, bóle brzucha, uporczywe wylizywanie okolic odbytu, utrata masy ciała, zaburzenia apetytu (zmniejszone łaknienie lub nadmierna żarłoczność). Niektóre pasożyty występują nie tylko w przewodzie pokarmowym, ale i w innych narządach wewnętrznych (np. pasożyty płucne), chore koty mogą więc krztusić się i mieć problemy z oddychaniem oraz szybko się męczyć. W przypadku stwierdzenia takich objawów należy udać się z kotem do lekarza weterynarii, który – po wykonaniu badań, w tym analizy kału i/lub krwi – postawi odpowiednią diagnozę i zleci leczenie.

Jak odrobaczać kota?

Zdecydowanie najskuteczniejszą formą zwalczania pasożytów jest zapobieganie ich pojawieniu się poprzez regularne odrobaczanie każdego kota. Stosowne preparaty można nabyć w gabinecie weterynaryjnym, a część z nich również w specjalistycznych sklepach zoologicznych. Mogą mieć postać tabletek, żeli, past lub kropli spot-on. Jak uczy praktyka, podanie tabletki kotu często bywa stosunkowo trudne, bowiem zwierzęta te niechętnie połykają nieznany lub nieakceptowany przez nie pokarm. Nawet ukrycie leku w kawałku karmy czy mięsa nie gwarantuje sukcesu. Znacznie łatwiej jest zaaplikować pastę lub żel, gdyż najczęściej mają one atrakcyjny dla kota smak (np. wątróbki) i pupil z reguły chętnie je zlizuje. Bardzo wygodnym rozwiązaniem jest też stosowanie kropli spot-on przeciwko pasożytom wewnętrznym. Podaje się je w taki sam sposób jak analogiczne krople na kleszcze i pchły – wystarczy rozchylić sierść kota na karku i grzbiecie i zakroplić na skórę zawartość pipety.

Jak często odrobaczać kota?

Nie ma tutaj jednej reguły – wszystko zależy od tego jak bardzo dany kot narażony jest na kontakt z pasożytami. Ogólnie przyjmuje się jednak, że koty wychodzące powinny być odrobaczane nie rzadziej niż co 3-4 miesiące, a koty „domowe” (niewychodzące) co 6-8 miesięcy. Jeśli jednak podejrzewamy, że nasz pupil wymaga częstszego stosowania tego zabiegu najlepiej udać się z nim do lekarza weterynarii i – dla pewności – wykonać standardowe badania kału.